Ancak mezarının başında anlatabileceğim sana
Ve ancak mezarında anlayabileceksin beni sonunda
Yakaracağım yıllarca içimde kalan her şeyi
Tüm keşkelerimi
Tüm pişmanlıklarımı
Tüm ahlarımı
Eğer kaldıysa birkaç zerre
Kalan tüm iyi kilerimi
Tüm isyanlarıma karşın
Tabutundan gelen soğukluğunu hissedeceğim yine
Hem de tüm hücreme kadar
Hem de olası bir bahar gününde bile
Gözyaşlarımın hiçe sayıldığı anlar
Şimdi mezarına su olacak
Belki toprağındaki çiçek canlılığını koruyacak
Belki oluğa düşecek, kuşlar susuzluğunu giderecek
Ama, ama bu sefer boşa gitmeyecek
Boşa gitmeyecek çünkü bu sefer karşı gelemeyeceksin bana
Üzüntümü, öfkemi hiçe sayamayacaksın
Ama yine de affedeceğim seni
Ben de böyleyim işte
Bu kadarım
