Ölen birileri var içimde sessizce
Usulca gidiyorum kabire
Sohbet ediyorum seninle
Konuşmuyorsun ama susmuyorsun da
Bir mezar sükuneti içimde
Ölen insanlar var gömülen
Gidiyorum artık ölmek vakti gelmiş
Gittiğim yerlerde kötülük var mıdır?
İyilikten söz açmak doğru mu
Bilmiyorum ama gidiyorum
Bilmeden yol alıyorum elveda bile demeden
Annemin saçları beyazlıycak
Babam tekrardan sigaraya başlayacak
Sevenler sevdikleriyle kalacak
Bense yine tek başımayım
Zorlanıyorum artık eskisi gibi gücüm yok
Korkular içimde onları da alıyorum
Saklıyorum bir bavulda
İçinde ölen insanların hatıraları
Son sigara mı içicem bugün
Son dumandan aldığım bir nefesle
Gözümde bir çift yaş ile gideceğim
Yaşayanlara selam söyleyin
Ölenler için buluşmak yakındır
Ölmek zamanıdır
Geldi çattı vakit, gidiyorum
Kalpsiz bir insana dönüşmektense
Atmayan bir kalbe layık olma zamanı
Mezarıma bir demet papatya ekmelisin
Son kopardığın yaprak seviyor demeli
Ben bir baharı hasat ettim
Hepsi aynı ağızdan sevmediğini söyledi
Kokladığım her gülde senin kokun geldi
Sense hep farklı güllerde aradın kendini
Fazla söze lüzum kalmadı gayrı
Yaşanacak günlerin sayısı azaldı, kalmadı
Acılarım içimde gidiyorum yollarımız ayrı
Sen mutlulukların insanı ol ben ölenlerin
Ölenler için yazıyorum artık
Yaşayanlar değer bilmedi.
Vedalardan hoşlanmam bilirsin
Sana veda etmek gerek buna değersin
Elveda gönlüme acıyı ve aşkı tattıran kişi
