Mezarlık

Yüzünün iki yarısını birbiriyle barıştıramıyorum

Bir yarısı sanki uçurum

Diğer yarısı kalbimin sureti olur

Bir gündüzün ortasında

Zifiri geceyi yaşayıp dururum

Adım seslerinden de korkuyorum

Çünkü bilirim, sen hiç gelmeyi düşünmedin

Çünkü,

Mutlak bir savaşın ortasında sen yine bütün kalabalığını toplayıp

O lanet yalnızlıkları ve uçurumunu bana bırakıp gidiyorsundur

Hiç affedilmeyi beklemedin

Hiç farklı bir dünyada yaşamayı istemedin

Oysa dünyaları vermek istemiştim sana 

Fakat sen hep kendi bencilliğinle beslendin

Yüzünde yeryüzünün en güzel tebessümü 

Ve bütün inançlara karşı olan kibrinle

Sana çıkan bütün o çiçekleri yolları

Mezarlıklara çevirdin