kaybettiklerimizi gördüm gökyüzünde,
kaybettiğimi gördüm gözlerinde.
bir avuç maviye daldırıp kafamı,
en büyük korkularımı canlı izledim.
bitmediğine inanmaya çalışırken hikayemin,
kimsesiz bir yerde duyduğum seslerin,
bakarken semaya orda bile değildin,
yolumu silüetini gördüğüm ışıkta izledim
küstüm ben dünyaya, o da küssün haydi bana,
küsüp barışıp duruyoruz, hem de ne uğruna
bir yandan fark ederken yaklaştığımı sona
en büyük endişelerimi kalbime gizledim
sessizim, konuşmuyorum; artık gerek duymuyorum
anlatacak çok şey yok, daha iyi, hem istemiyorum
bir düzen hastası, şimdi yarını takmıyorum
dengem iyice bozuldu, ben yangınımı özledim
resimler yandı o yangında, anıları çaldı son soygun da
yıllarca emek verdiğin evde, deprem olur ya hani bir anda
evden çıkarken lazım olan, galiba ne varsa aldım da
minik kuşun kaçtığı ellerime bakıp yine hep seni istedim
