Mısralarımda Gezelim

Bir gül yaprağının hassaslığı var üzerinde,

Koparmaya kıyamadığım

İçime içime derin nefeste,

Çekmeye doyamadığım

İçime çekip bırakmam gül kokunu

Ki hiç yaşamamışken bu hissi

Kendimde seni yalnız yaşadığım

Şiirlerimde benimsin,

Mısralarımda gezelim

Bak! Kavuşulabilensin burada

Kalbinin karasını sildim

Benim oldun sonunda,

İmkansızım değilsin

Seni saklamıştım buralarda,

Tabi sen fark etmedin

Aşikar bir sırdın kağıtta,

Keşke görebilseydin

İyiki görmedin ama

Bu kalp reddediş tekerrüründen bıktı çünkü

Şükretmeli miyim, üzülmeli miyim?

İkilemim oldun benim

İlk defa tattığım duyguların kâşifisin

Aklım izin vermiyor kalbime,

Senin hayalini kurmasını

Çünkü etti çok defa tecrübe

İstemiyor umudun yine beni kırmasını

Tekrar tekrar uğrama rüyalarıma artık!

İstemiyorum seni görmek

İstiyorum seni görmek

Ah ne kadar zor göremeden sevmek

Sevmiyorum belki de seni

Benimkisi anlamsızlığın derin ve karanlık kuyularında bir ışık aramak

Ya da sevdiğim tek bir şey var;

O da bu kalbin duygularını mütemadiyen kandırmak