İnsan bazen en çok kendini aksatıyor. İman ederken bile ‘ben’ ile başlayan cümleler kurması gerekirken, belki şeytanın bir ayak oyununa mağlup olup kendini kendinden soyutluyor. Önce hiçliyor, sonra sorumsuzluklaştırıyor, sonra kaybediyor. Yok olduğunu sandığı yeri kaplayan vücudunu görmüyor, elini taşın üstüne bile dokundurmuyor. Mızıkçılıyor. Kaçıyor. İnsan bazen en çok kendinden kaçıyor.
