Öksürsem kader küser
Gülsem melekler
Ne vardıysa bunca yazan o kitaplarda
Hep ipler uçları kara
Ve vagonlar art arda
Ah bir ikna olsa ağzımın mızrabı
Hep ipler, uçlarında asılı adamlar
Paslarla bezenmiş bir demir kapı
Erler , yiğitler , piçler , fırlamalar babamlar
Falan , aralasa da dudaklarımi
Allah biliyor tüm tutsaklarimi
Vursam ki parçalarım biliyor duvar da o da
Ki güçtür dilime mızrap dedirten rahleleri
Okudukça, cahil olan onca kamil gibi
Yaratılmış en derin kuyuya atılan ehilleri
Umursamayan, onca Ebu cehilleri de
O yarattı , ve onun da pek tabi var bildiği
Ama çizgiyi çeken benim ellerim
Ve ipleri bende olmadıkça ego kuklasının.
Ey nice isimle müjdeli tanrım!
Kalemini kaderime düşürdün sanırım
