Üstünkörü silinen masanın üstünde

Son iki zerrecik,

Rüzgara karşı.

Kütle çekim dalgaları

Sanki kalbimin

Dönerek, dans edercesine çarpışmış

İki nötron yıldızı.

Sabah ezgisi ruhumun

Koca bir senfoni

Şefi Dianysos; 

şaşılası sade,

berrak, 

Şaşılası vahşice.



Issız bir ada bu koca dünya

Dalga üstü beyaz köpük

Gönlüm at binmede kanatlı

Ve yelken açmada ufka doğru.

Benimlesin.

O kadar mutluyum ki

Çocuk gibi

Ve

Şarkımız çalıyor radyoda:

“Sen ve ben”


Fazla bu şarkı,

Adı sade “sen” olmalı,

sen… sen…


nasıl derler?

”Mon Amour” -Sevgilim-