Şu sıralar zihnimde en çok gezinen düşüncelerin temelini yaşam ve ölüm oluşturuyor. Montaigne'nin kaleminde denk geldiğim şu cümle üzerinde düşünmeye değer...

''Dünyayı size bırakıp gidenler gibi, siz de başkalarına bırakıp gidin. Hep eşit oluşunuz benim adaletimin esasıdır. Herkesin bağlı olduğu şartlara bağlı olmaktan kim yerinebilir? Hem sonra, ne kadar yaşarsanız yaşayın, ölümde geçireceğiniz zamanı değiştiremezsiniz: Ölümden öncesi hep birdir. Beşikte iken ölseydiniz, o korktuğunuz mezarın içinde yine o kadar zaman kalacaktınız. ''

(sayfa 112)