Duruldu birden esen rüzgarlar
Yağmur yağmaya başladı içimde
Sessizliğin yattığı ruhumun derinliklerinde
Kopmaya başladı yeniden fırtınalar
Reddetme ve nefretin anayurdu benim ruhum
Öfkeye tabii saygıdan uzak ruhum
Sessizlikten doğan yorgunluğun yeri
Benim mezarım.
Affet kendini, durma öyle uzaklarda
Seyret herşeyi seyret alemi ufuklarından
Terk etme kendini, unutma hissettiğini
Yalnızca sevgi ve saygının öz yurdu ruhum
Reddet nefreti, reddet öfkeyi
Güneşler doğsun, çiçekler açsın ruhum.
Fırtına senin yurdun, şimşekler senin müziğin olsun.
Öfke düşmanın, sakinliğin dostun olsun.
-Evren Mustafa
