Her şey Tanrı ile başladı. Doğru ve yanlışın bütünüyle tanıştırdı bizi, çok fazla renklerle tanıştırdı ve seçmemizi istedi ama dünyada o kadar çoktuk ki bölüşemedik o renkleri. Kavga ettik, üzüldük, gün ortasında herkes belirledi. Bazılarımız doğru, bazılarımız yanlış. Muhtemel doğruların peşinde koştuk gün boyu. Günahlarımızla, sevaplarımızla... Gün bitiminde ise muhtemel yalnızlık. İçimizi bir sorgu kapladı, yorulduk, gözlerde ise buğu. Herkes üzgün, herkes kırılmış, yok olduk kalabalıklarda. Ellerimizden kayıp gitti gün dediğimiz hayat. Peki ya sonrası mı? Sonrasında ellerimizi açıp yalvardık. Bir şans daha...
