Ah benim canım,

Ne zordur seni sevmek...


Beni ateşe attığında,

Beni ateşe atmak için

Benden önce ateşe vardığında,

Ne zordur sana suyumdan vermek


Ey canıma sapladığım yaşamak

Ne zordur kandan korkan ellerimle

Seni dünyaya atmak


Bahçesinde yattığım bahar

Çamurunda bir kuyruk sokumu acısı

Bu duygu hatırasıdır varoluşun

Bu doymamışlığım,

Teslim olmayışlığım

Meyvesiz ağaçlar düşürdün önüme

Şimdi göğsüne yaslanıp

Ne zordur sana kanmak


Fakat sende seni görene

İşte sende kendini görene,

Maskedir önüne koyduğu.

Ardındakine uzanan ele,

Ne zordur başını uzatmak


Ah benim ben diyemediğim...

Yaramazlığında çocukluğunu yasakladığım

Susturduğum, sakladığım,

Kabullenmişken verdiğim gölgeyi

Ne zordur sana ayna olmak


Ey balı zehir yutan dilim

Müjdeyi yas tutan ağrım

Ne zordur görmeye seçilen gözleri

Karanlıkta şüphesiz tutmak