Gecenin kör karanlığı çökmüş odaya
Bir kadın ve bir adam
Gecenin en soğuğunda
Yan yana
Bir yorgan altında
Akıllarında yarın
Akıllarında zaman
Akıllarında ölümsüzlük
Bir kadın ve bir adam yorgan altında.
Sevişecek cesaretleri kalmamış
Bir ışık odanın ta ucunda
Bir kadın ve bir adam yanan muma takılı kalmış.
Zihinlerinde hapsettikleri sevişmeleri
Odanın yalpalayan ışığı belli ki sarhoş
Küçük, rutubetli, küf kokulu odası
Bir zamanlar cennetten bir parçaydı,
Seyrandı,
Saraydı.
Bir kadın ve bir adam odanın bir köşesinde
Konuşuyorlar
Gözleri buğulu kadının.
Ellerinde kalmış bir tek umutları
Bir yol bir çıkarı yok bu işin
Bir umutla yaşar olmuşlar
Bir kadın ve bir adam
Odanın uzağında mum sarhoş.
Umutlar yalpalıyor,
Umutlar sarhoş.
Bir kadın ve bir adam
Bir zamanlar bu odada koşturan çocuk.
Artık koşturmuyor.
Umutlar uzakta,
Umutlar bitkisel hayatta.
Bir kadın ve bir adam.
Mum ışığında ağlıyor.
Oray Köseoğlu
2022-04-08T20:17:12+03:00Sevgili Madam Bovary, evet aslında bütün 'umutlar' şiirlerini bir seri olarak düşündüm yazarken. Ancak bu şiir biraz daha diğerlerinden ayrılıyor. Bu şiiri Berkin Elvan ve ailesine ithafen yazmıştım. Ve teşekkür ederim, beğenmenize sevindim ((:
Madam Bovary
2022-04-08T19:25:12+03:00Ateş böceğinden umutlar başlıklı şiirinizin devamı gibi olmuş, hoş olmuş. 👏🏻