Mum misali günbegün erimekteyim
Masada duran şu mum gibi
Mum misali, karanlık bir odada
O titrek alevini saçarken etrafa
Ne de ihtişamlı, ne büyük bir cesaret!
Ne büyük bir azim!
Görevini yapmak için feda ediyor kendini
Taş çatlasın 1 bilemedin 2 saat ömrü var
Kısacık geliyor insana
Hâlbuki onun için koca bir ömür
Ve o, bu ömrü son demine kadar
Her bir anını kullanıyor davası uğruna
Onu yapan insan uğruna
Yok olma pahasına
Eriyor yavaş yavaş damlıyor dibine
Sonunda, son damlasında
Ürkek alev tükeniyor, sönüyor
Geriye özlemler kalıyor
Yarım kalan umutlar...
