görseydi halimi kendine zannederdi bunca merhameti hissetmezdi korkudan titreyen kalbimi
görmezdi içine hapsettiği kibri
ve bilmezdir artık
bendeki yüzü hep kirli
ilk defa bu kadar ağırını taşıyor gözlerim
damlalar akıyor çeneme uğramadan taşıyor gözlerim
bir adım yakınken bile uzağa dalar gözlerim
bir gün gelirsin diye yollarını gözlerim
sende aldandıysan gerçeğe
her an var olmuş gibi bak günlere
bahar geldi uykusuz gecelerle
dolamazdı sevgi korkarken kalbime
kasvetin sardı baharımı
öyle sanıyorum ki griyi renkten
ayrılığı senden
beni benden
kalbimi elimden
söyle dönmeyeceksen
biliyorum gri de renkten
kalbimde senden
gördüm ki
dağıldı sabahın sisi gibi hissi
kaçırdı aklım eksilen yaşlar gibi aksi
sustu kaldı başı eğildi
solan çiçekler gibi
çölü deniz gördü arandı sersemce
beni yağmur sandı düşmem çöllere
madem muhtaçtın denizlere
şimdi gel bak bıraktığın gözlere
