“Terk Et Yeryüzünü”
I.
Ben hayatın bir tohumu,
Yeryüzüne ait bir gölge olmak istedim.
İstemek, eylemlerin en durgunu…
Bir ırmak sevmez durgun olanı
Ve hayat coşkun bir ırmaktır çoğu zaman.
Ben dalgasız denizlerin insanı, ben sakinliğin ve sessizliğin kölesi,
Kaç kırbaç vuruldu sırtıma, en güçlü kahkahalarla.
Zaferin kırbacı ve zaferin kahkahası.
Kazanan her şeyin ve hırsın kötülüğü var üzerinde
Yeryüzü zafere ait bütünüyle
Birçok kez göze batmadım
Ama bir leke gibi bariz artık varlığım
Terk et yeryüzünü!
Ve bu sözlerle doğdu Münzevi…
