II.
Yüksek dağlarda da yaşadım
Alçak insanlarla da, yeryüzü ile arkadaştım
Dostlarım bile oldu bir zamanlar
Neşemi ve açlığı paylaştığım.
Her sabah insanlara selam veren, yüzü umut ile gülümseyen
Bir insanla aynı vücudu paylaştım.
Kendimi yaşamaya adadım
Ondandır bu kadar çabuk kaçışım
Ve kendimi bir odaya kapatışım
Bir zamanlar sessizliği aradığı gibi
Yeni bir isim arıyor kulaklarım
Artık Münzevi benim adım.
