Söz dolu sessizlik kurbanları oluyoruz aceleci kalabalığın matemli renginde. Birbirinin yükünü paylaşmak bohem geliyor; kalbi güç hırsıyla yoğrularak medeniyetler sofrasına oturan ruhlara. Tüm hisleri oldukları gibi kafeslerinden çıkarmak varken, mutlu görünmek kendini koruma biçimi oldu. Kördüğüm haline geliyor sesler; çekilince müşterek yalnızlığımıza. Derdest edilen samimiyet uğruna düşlerin tiyatrosuna koşuyor ruhlar. Ve fazla beşeri olduk koşuşturmayla geçen onca yaşam arasında.
