Avam-ı nasırdır çizgilerimde mahzar dehliz
nazariyesinde bir mesut nesir
Alnıma ne müsavi mürekkeptir.
Parmaklarımda kara leke
tırnaklarımda yaşamın eti
kayıp gitse tanrının hüzünleri tenimden
o müberrak duada kaybetsem beni
Ruhum bu çağın çabasına hapis
tez gider saatlerin arkasından her sahih
yakalamaya lüzumu yok artık dimağımın
kendiliğimden bulsam iptidai insaniyeti
Oysa mütemadiyen dehliz
görünmüyor ufuk ardından
yalnızca bir kayık emellerim
başkaları sürüyor daima.
o koca okyanusta yalnız ben ve tanrının eli
boğuluyoruz içtimai taassuplukta
lakin şükürdür ki
yalnız bana bahşedilmiştir
o mavi derin!!
