Dünkü yazının devamıdır.


Çünkü mutluluğu taşıyacak bir yerimiz yok. Çuvalla su taşıyoruz sanki hemen kaybolup gidiyor. Doğru bir kaba ihtiyacımız var. Doğru kap ise hepimizin arasındaki iyi ilişki. İki kardeşin çok güzel anlaştığı zamanlardaki neşe ve mutluluk gibi... Her şeyi tek bir vucütmuş gibi yaparlar. Çünkü aralarında hiçbir ayrılık yok gibidir. Çünkü hiçbir kardeş kendini düşünmek zorunda değildir adı gibi emindir ki kardeşi onu kolluyor. O da onu kollamaktan başka bir şey düşünmez. Günden güne daha bağlanmış hissederler ve zamanla bu birlikteliği kimse bozamaz. İşte bu tüm mutluluğun konulacağı o kaptır. Mutluluk işte burada taşınabilir ve kaybolup gitmez.


Devam edeceğim.