Tavsiye basittir ve en başta verilmiştir; neşeyi dağıt! Ancak konuştukça gördüğümüz üzere neşe dağıtmak şöyle dursun zerre kadarına sahip bile değiliz ve halimizi kontrol ettikçe acınası durumdayız. Yakılmış bir mum... Sürekli eriyor yağımız ve tükeniyor fitilimiz... Depresyona girmemek elde değil. Ancak neşeyi dağıtma işini üstlenebilirsek eğer durumun değiştiğini gözlemleyebiliriz. Nasıl olduğunu anlamak için hayatın işleyişi gözden geçirmeliyiz. Hayatımız bir akıştır. Güneşten gelip bir çok kanaldan geçerek önümüzde duran patatesin enerjisini vücudumuza alırız. Hiçbir şey yerinde durmaz hayatta. Her bir nesne aktarıcı bir görevi üstlenir. Ayakta duran bir yapının her bir elemanın birbirini tutması ve her bir eklentisinin, görüntü ve işleyiş ile işlevini gerçekleştirmesi gibi. Bizler de bir işleyişin içine girmeliyiz. Hayattan bunu görebilir ve bizim gelen enerjiyi aktarmadaki rolümüzü oynamayı kararlaştırabiliriz.
Mutlu olmak... Mutlu olmak için harakete geçebiliriz.
