Nereye gittiğini bilmediğim bir kayıkta süzülüyorum. Kürek çekmiyorum veya atlamıyorum kayıktan. Öylece durmuş yorgun gözlerle dalgaların güzelliğine bakıyorum. Sonumun kötü olacağını, yolun sonunda girdap olduğunu, beni çekip varlığıma son vereceğini biliyorum. İçimdeki kaygıya kulak asmıyorum. Her şeyin farkında olarak devam ediyorum dalgaları çocuksu bir umutla izlemeye. Girdap beni çektiğinde okyanusta geçirdiğim onca yolun ne kadar boş geçtiğini fark edeceğimi, büyük bir pişmanlıkla saatlerce belki de günlerce ağlayacağımı biliyorum. Fakat duruyorum olduğum yerde. ''Ne güzel dalgalar!” diyorum. Beni içinde boğabilecek kadar güzeller.
