Ve bir gün

Fırtınalı bir gecede

Karanlığın içinden

Bir yıldız gibi doğdun sevgilim.

Hiç haberin yoktu

O gece öleceğimden

Bunca zaman

Sinemde bir hançer gibi

Taşıdım yalnızlığı

Sen göğümün parçalı bulutlarını

Boyadın maviye

Ben bir ceset gibi

Taşıdım bedenimi

Oradan oraya

Sen bir ruh bahşettin

Bu çaresiz kula

Ben öldürdüm ama

Sen yaşattın beni içinde

Asla inanmadım

Umudun var olduğuna

Öyle inandım

Öyle kabullendim ki

Umutsuzluğu

Sayende

Gülerek gittim

Ölümün kucağına.