Farabi'nin felsefi bakış açısının genel olarak Orta çağ İslam felsefesinin içinde önemli bir yere sahip olduğunu hepimiz biliyoruz. Kitaba göre Farabi'nin özgünlüğü dini yasa ile antik siyaset felsefesi arasında bir uyumu temsil ediyor. Farabi'ye göre insanın asıl amacı mutluluk. Mutluluk ise peşinden koştuğumuz en üstün haldir. İyi olandır. Farabi'nin siyaset felsefesi insanın bu dünyada ve öteki dünyada nasıl mutlu olacağını bilme ve bu amaca yönelik eylemlerine odaklanmıştır. Bu felsefeye aracı eden başlıca kaynakların Aristoteles ve Platon olduğunu söyleyebiliriz. Platon'un eserlerinin İslam dünyasında Arapçaya çevrilerinin yapılması ise Farabi'nin siyaset felsefesinde daha önemli bir rol oynamasını sağlamıştır. Ayrıca Platon'un ahlak ile siyaset arasında derin bir ilişki kurması, Farabi'nin görüşlerinde etkili olan bir diğer etken. Kitapta Farabi'nin siyaset felsefesinde yer alan yönetim, yönetici, kanun, öğretiler ilmi, tabii ilimler, erdem, öğretim gibi kavramlar detaylı bir şekilde açıklanmıştır. Teorik ilimlerin fikri kuvvet yoluyla amacına yönelik kullanılması bu kavramların kendi içlerinde en nihai amacıdır. Farabi'ye göre ''mükemmel toplum-siyasal düzen'' yöneticinin bahsettiğimiz kavramlara olan hakimiyeti ile sürdürülüyor ve aktarılıyor.
''Bugünkü siyasal düşüncemizle hem bağdaşan hem de bağdaşmayan birçok nokta yer alırken Farabi'nin izlediği yolu araştırmak için faydalı bir kaynak olduğu kanaatindeyim.''
