Balkonda oturuyorum, parktan kuş sesleri arasına karışmış bebek kahkahası geliyor. En keyifli olanı da bu değil mi? Bakıyorum benim yaşlarımda bir kadın muhtemelen torununu gezdiriyor onu öğle uykusu öncesi bilirsiniz bebek enerjisini atsın rahat uyusun diye
yapılan geziler. Ama burada önemli olan bebeğin kahkahaları. Ne güzel değil mi? Sağlığın sevginin işareti bu.
Hepimiz ömrünün birçok anında düşünmüşüzdür gerçek mutluluk nedir sorusuyla... Ben şu sıralar gerçek mutluluğun bebek kahkahası ve ardından koşturan yaşını başını almış anane ya da babanne olan kadın olabileceğini düşünüyorum. Hayır beni yanlış anlamayın torun istediğimden değil isterim o ayrı mesele ama şimdi değil çünkü benim sorumluluklarım bebeğin önüne geçmemeli. Kendimden örnek verirsem iş hayatına çok zaman harcıyorum hala. Bu yüzden hala hazır hissetmiyorum kendimi..
Bebeğim karnımın içindeyken hep bir mucizeye ev sahipliği yaptığımı düşünmüştüm, tanrı ya da evren sana hizmet ediyor boş bir beyin büyümesi için bir beden senin ellerinde nasıl doldurmak istersen ipler sende... Bu mucize ellerine veriliyor muhteşem değil mi?...Tanrının parçacıkları olmak..
Neyse konuyu fazla uzattım dostum konunun özü sağlıklıysan ve torununun parktaki oyunlarına eşlik edebiliyorsan hayattaki en büyük mutluluk bu bence. Mucizenin devamını izliyorsun. Ürüyorsun ve sağlıklı bilinçli bireyler üretiyorsun yani topluma gerçek insanlar kazandırıyorsun.
