Sabahın erken saatlerinde henüz kimse uyanmamışken
Ev parke gıcırtısıyla bile inleyebilecek kadar sessizken
Hâlâ guguk kuşlarının sesi duyulurken
Ve kuşlar cıvıldaşırken halen
Gürül gürül araba sesleri karışmamışken henüz yüreğimize
Sokaklar ıssızken
Sokaklarda sadece ben varken
Evsiz kediler ve de evsiz köpekler varken
Evsiz ben varken
Henüz çoğu dükkan açılmamışken
Parktaki salıncak henüz boşken
Delice sallansam kimse görmeyecekken
Huzur henüz ölmemişken
Etrafta sayılı insan varken
Elleri, kolları, ayakları, vücudu, kafası olan değil yüreği olan, vicdanı olan gerçek insanlar varken
Kendimi iyi bir insanmış gibi hissederken
Kendi sakinliğimi öldürmemiş
Ama kafamın içinde savaşırken
Düşüncelerime karşı ben bana karşı düşüncelerim siper almışken
Benliğim düşüncelerime yenilmezken
Kulağımda kulaklığım varken
Ve de kalbime dokunan şarkılar çalarken
Ben çok mutluyum.
Mutluydum.
Eskiden.
