"bende yok sabr-u sükût, sende vefadan zerre

iki yoktan ne çıkar, fikredelim bir kerre."

der. Fikredilip başarısız olunması halinde, iki yoktan ne çıktığına dair örnekler görmek için Nâbî'nin divanına bakmak icap eder.


İsminin ilk ve son hecelerinden varlığa çağıran bir yolculuk vehmi çıkaran her yazıcı gibi, yokluğun vaad ettiği varlık zenginliğine dair muammayı yakalar.

''na'' olumsuzluk edatıdır. İsminin ilk hecesinde, ''bi'' de aynı işlevde. Öyleyse sorar:


"İki yoktan ne çıkar fikredelim bir kere''



Nâbi, Osmanlı'nın duraklama devrinde yaşamış bir şairdi, yönetim ve toplumdaki dejenerasyona ve bozukluklara şahit oldu. Çevresindeki bu negatif olgular onu didaktik şiir yazmaya itmiş; eserlerinde devleti, toplumu ve sosyal hayatı eleştirmesine neden olmuştur.