Artık istemiyorum ten, beden,
Ne derseniz.
Şu şafağın dibini sıyıramadığım,
Elleri terlemeyen ellerimle;
Kimseyi istemiyorum.
Ben tek başıma da seyrederim,
Ayaz terli sırtıma vururken gün doğumunu.
Siz ay batışı deyin isterseniz,
Değmediniz hiçbiriniz yüreğime;
Artık bir bin yüz seksen milyon falan,
Uzağımda durun.
Çilek yerken kiminle paylaştım,
Ailem dediklerimle.
Herkes aile kurmak ister de,
Ben artık istemiyorum;
Karşımdakinin ne kadar olduğunu geçtim,
Kimse, bu kadar parçayı birleştirmek zorunda değil.
Çok birleştirmek istiyorsan yapboz al mesela,
Çerçevelet bittikten sonra.
Ne ben senin koyabileceğin çerçevelere sığarım,
Ne de şu ağıt yüklü gönlüme atacağın gama sağır.
Sen bana sığamazsın,
Ben senin gözünde sığır.
Şu yaktığım sigaranın külleri gibi,
Tükendi ömrüm tel tel.
Her çektiğimde oysa ki, ne güzeldi,
Kanseri herkes bedenimde sandı.
Yırttınız o güzel bahçeler çizdiğim resimleri,
Bir ev, yanından ırmaklar akan.
Herkesin hayaliydi,
Bahçesinde bir çınar;
İlle meyve ağacıysa, dikeceksen,
Nar.
