Merhabamı uzatıyorum yeni günle sana, eline almayacağın. Kanayan kulaklar ne kadar iyileşti desem de susuyorsun. Bir ev gösteriyorum, her gün pencere önüne çiçekler koyuyorum, görmüyorsun. Sular kesilmiş, kurumuş her yer. Görmeyi istemeyeceğin bir bekleyiş sunuyorum.
Savruluşlarda durmadım ben de, sürüklendim öylece. Bir adım geriye dönsen görürdün. Bulutlar kapladı gökyüzünü diye ay yerinden olacak değildir. Var oluşunu durgunlaştırsan da baktığım vakit gözlerimdesin.
Ama yetmiyor bana. Sonlandığını haykırınca anılar hüzün çöküyor etrafıma. Hıçkırık oluyor şimdiyi kaplamayışın. Bitiremediğim son kezler geliyor aklıma. Ardında kalan bir dilek, bir hasrettir. Ardında kalan bir evdir. Ardında kalan bir direnç, bir direniştir. Dönmekle ilgili şiirler sıraladım. Hepsini öğüdüm bil.
Al benden rüyalarım senindir. İstemiyorum kimseyi, yalnızlığımda seni sayıyorum bir bir. Yanımdadır anlattıkların, yanımdadır her satır aralarında seni solumalarım. Bir ağaç oldum kök saldım, tüm yapraklarımı yaktım.
Merhabamı uzatıyorum dallarımdan. Eğer tutarsan, tutunursan yıkılmam. Aksine köklerimi daha da sağlamlaştırabileceğimi bil.
