Sevdiğimiz insanlarla birlikte olmamız yeterlidir. İçinde bulunduğumuz durumun iyi ya da kötü olmasının herhangi bir önemi yoktur. En kötü koşullar dahi insanın sevdiği insanlarla beraberken tüm ciddiyetini kaybeder. Keyifli anlar bitmesin istenir. Hatta bitiş diye bir şeyi bile düşünmez insan. Tüm kaygılar bir kenara atılmış ve her şey rayına oturmuş olmalıdır. Zaten böyle anları tanımlamaya kelimeler de yetersiz kalır.
Hemen şu sorululur peki nasıl?
Yarın konuşalım dilerim ki...
