Hayat bizi yordu. Bir yerde bir tuşu var mı? Kısacık bir soluklansak…
Şimdi basabilirsiniz o tuşa, bakabilirsiniz hayatınıza. Bu kısacık nefes alma süresi bile çok güçlendirecek sizi. Hayat bizi kasar. Kasmasa şu an bu yazıyı okuyamaz ya da yazamazdık. Ancak kim okumak ve yazmak ister ki bunca stres bu yüzden ise? Stres olmadan gelişim olmaz mı?
Tek bir yolu var; sevmek… İnsan seviyorsa eğer hiç stres çekmeden koşturur arkasında hayatın. Öyleyse biz hayatı sevmiyoruz diyebilir miyiz?
Tamamını değil tabi. Ancak çoğu kısmı için cevap evet...
O tuşa basıp hayatı nasıl sevebiliriz bunu sormamız gerekecek gibi…
