İnsan, kalabalıkların içinde ne kadar da büyük bir boşluk aslında.
Her “ben demiştim” dediğimde,
içimdeki sessizlik daha da derinleşiyor,
ruhuma bir taş gibi batıyor;
dilimin ucunda bir sitem, içimde eski bir türkü gibi…
Yine de başka türlü nasıl var olunur ki
Söylüyorum işte, kelimelerim boşlukta yankılanıyor.
O boşlukta asılı kalan kibrini de bilirim;
bir an ruhlarımız dokundu ya birbirine…
O dokunuş, şimdi aramızda ağırlığı müthiş bir dağ…
Aşk olsun mu sırtlayabilene?”