İnsan, kalabalıkların içinde ne kadar da büyük bir boşluk aslında.

Her “ben demiştim” dediğimde,

içimdeki sessizlik daha da derinleşiyor,

ruhuma bir taş gibi batıyor;

dilimin ucunda bir sitem, içimde eski bir türkü gibi…

Yine de başka türlü nasıl var olunur ki

Söylüyorum işte, kelimelerim boşlukta yankılanıyor.

O boşlukta asılı kalan kibrini de bilirim;

bir an ruhlarımız dokundu ya birbirine…

O dokunuş, şimdi aramızda ağırlığı müthiş bir dağ…

Aşk olsun mu sırtlayabilene?”