Ne için doğurursun, bütün çıldırışınla, deliliğini 

sordular mı anda yoktun ama o an anne oldun 

sana hak veriyorum ey karanfil şekli içimden 

hak veriyorum ona da çünkü o da bir çıldırıştan doğdu. 


. 

Nasıl olabilir ki evimiz duvarlardan kaygı yansırken 

nasıl olacak güven hiç dünya kalmamışken geriye 

ne için doğurursun niye ey karanfil izi anne oldun 

fakat zaman bizden yoğun zaman bizden uzakta 

. 


Düzelişe ihtimalim yok ancak şiirin içinde güzelim 

ancak uyurken rüyada ya da hızla yer değiştirirken 

bir kar bekliyorum omzuma bir nasılsın sesi gibi 

tanıdık yüzlere sarıldığım bir yakınlık esrikliğinde

. 


Nasıl bilsin ki bir bebek deliliğe doğduğunu, nasıl 

yönetir kavgayı küçük her şeyi en çok elleri hem de

Nasıl bilsin ki bir çocuk hayal kuracağını hep 

büyüyünce parçalardan oluşacağını kırılıp kırılıp 

ve hep ve hep hevesinin yarım kalacağını her şeyden 

. 


Savaşmak için bana zırh vermediler ama doğdum 

yoksa şiir niçin kaldı ki bende niçin içimden atamadım,

geçmişi niçin hep günümüzde yaşadım 

ve hep ve hep dağıttım konuyu sünepe bir alaycılıkla 

. 


Korkumu hep gizledim yoruldum gibi olmaktan 

Ve hep ve hep ve hep korktum dünyadan