Kar kesti yolu
Sen yoktun
Oturdum karşısına dizüstü
Seyrettim yüzünü
Gözlerim kapalı.
Gemiler geçmiyor uçaklar uçmuyor
Sen yoktun
Karşısında duvara dayanmıştım
Konuştum konuştum konuştum
Ağzımı açmadım.
Sen yoktun
Ellerimle dokundum sana
ellerim yüzümdeydi

***

Yoruldun ağırlığımı taşımaktan
Ellerimden yoruldun
Gözlerimden gölgemden
Sözlerim yangınlardı
Kuyulardı sözlerim
Bir gün gelecek ansızın gelecek bir gün
Ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde
Uzaklaşan ayak izlerimin
Ve hepsinden dayanılmazı bu ağırlık olacak.

31 Mayıs 1962, Moskova