ağaçtan bir elma sadece köklerimi çürütmeye yeter

gençliğinin çoğunda daha yakın bunun adı kader

illüzyondan kaleler inşa eden doğu ekspresi sefer

tanrı'dan istediğini alamayan onu yenmeyi dener


fethetmeden önce her şeyi kaybettim anbean

amaçsız kaldım sinsi planlarınıza dökülen kan

anlatıların hepsi onca yalan

yine de kaçtığımı sandım fakat uzaktı liman

.


kurdular fare deliğine ipliği geçirmek için kapan

empati kurmayı denedi ve sonuç pişman

ve herkesi şaşırtmayı başardı onun kalbi buzdan

sen de herkes gibi onun gözünde kurban


ne bu tantana insan tutar mı hiç ayna

baskı gına, her icraate atardı imza

kaybetti kederi hiçbir lokma geçmedi boğazından

ben bile bilmiyorken sorma bunu kaptan


tuzaklarına aldanan son bakışlarında yalnızlığa

yarınlarına saklanan son dokunuşunda kundağa

aydınlığına oynanan son oyununda boşluğa

satırlarına mırıldanan son kumsalda açlığa

kulaklarına okunan son aşkında sıcaklığa

duvarlarına dayanan son insanda mezarlığa

rüyaalarına sulanan son bağrında azınlığa

sonsuzluğuna tutunan son şarkıda suskunluğa.