Ne izolesi! Damağımda asmalar ekilmiş 

öperken yeşil bir avarı.


Ruhumun neşrinde gerçekleşir kıytırık bir bozgun

toprağımı giyen kendini adem edinmiş. 

Lakin savaş,

  ilelebet kendimin. 

Zaferi zikretmek mi kazanmak ölü bir şeytanı?

Oysa aynamdaki aksime 

daima o sığ, akışkan nehirden 

yağmalar düşer. 


Küçük bir ceviz kabuğu gibi kabım

Kırılmak ise bana ahsen.

Taşın yoğurdukları mıdır bu ince parmaklarım 

Ayrılamaz gövdemden müphem perdem


Ayrıca ne izolesi, görmüyor musunuz seherin ışığı var öptüğüm yerde!

Ağzımda ufalır erler…

Bende nasihatı doğmak olan 

Ölmek için gün bekler.