Yalnız kaldım sanki anne
İçim acıyor,
Elimden tut
Gel kaldır beni anne
Kurtar beni düştüğüm çukurdan
Limanım yıkılmış
Duvarlarım paramparça
Yapayalnızım anne.
Durduramıyorum zihnimi, düşüncelerimi.
Gözlerimden yol oluyor şakaklarıma doğru yaşlarım.
Heves kalmıyor, bir şey uğruna savaşmaya hayatta.
Kesmeye meyilliyim bileklerimi
Ne kâfi, kıymet bilmeyenlere can feda etmeye
Işıkları uğraşma açmaya, etki etmiyor artık aydınlatmaya; içim kararmışken
Fayda etmiyor savaşmak; uğruna sevda yoksa
