Bilinçsiz yaşadığım hayatımda,
bilinçli bir gitmek arzuluyor ruhum.
Gürültülü değil, aniden değil, kırıp dökerek değil...
Olabildiğince uzun adımlarla, kuşları ürkütmeyecek kadar sessiz, gece ve gündüz kadar belirgin...
Kendimden gitmek isteği mi bu?
Kendime gitmek mi yoksa?
