Varsayımlar üzerine kurulu bir yaşam ne kadar da zormuş,
Hiçbiri olmayan
Ve hiç olmayacak şeyler üzerine yaşamak
Beklentiler insanı ne kadar da yorarmış
Sonbaharda bir yaprağın ağacından ayrılışı gibi hissediyormuş böyle zamanlarda insan
Solgun, yorgun ve yalnız
Bekleyenler daha bir uzun bekliyor artık
Bekletenlerin ise canı cehenneme
Hep bir acabayla yaşamak ne kadar da zormuş,
Acaba acaba acaba...
Sürekli geride kalanları düşünmek ve düşündükçe daha da geride kalmak
Sonrayı yaratamamak kendinde
Kendinle olan monologdan çıkamamak bir türlü
Keşmekeşliğin tam ortasında kalakalmak
Bir yudum huzura hasret kalmak ne kadar da zormuş,
Kendini bir yere ait hissedememek
Yabancılaşmak her yerde
Sakin kalamamak, küfürler savurmak olup bitene
Dizginleyememek kendini
Bir kaşık suda boğmak istemek bütün insanlığı
Hayat ne kadar da zormuş,
Bir anlam arayıp bulamamak
Ölmek için yaşamak
Meğer her şey ne kadar da zormuş.
