Ne zaman inansam biteceğine,
Elli yedi del sancının içinde...
Bir indüksiyon daha!
Elli yedi del yetmez dercesine.
Ne zaman kalkmak için doğrulsam,
Bir tekme daha sırtıma.
Kırık kaburgalarımın sancısıyla,
Senin yaradılışın acı çekmek üzerine dercesine...
Ne zaman niyetlensem yazmaya,
Kopuk parmaklarımla...
Yarım bıraktırır süslü sözlerimi.
Senin kaderin bu dercesine....
Ne zaman yardım çığlıklarını atsam,
Yırtık ses tellerimle...
İçime dolar tüm kırıklıklarım.
Senin bu zindan çıkışın yok dercesine...
