Kirletildi hayatlar,
Değiştirildi algılar,
İyiliği enayilikle aynı kefeye koyanlar,
Duyguları parayla satın aldılar.
Ümit denen mahluka duyduğun aşk,
Yalan denilen zebaniye hamiledir genelde.
İnandığın tüm o güneşli gelecek,
Ayın kustuğu zifirle biter her yerde.
Simsiyah kalemlerle bir gökkuşağı çiz.
Altında uçurtma uçuran bir çocuk,
Gözlerindeki yaşlarda bir his,
Biliyor, tuttuğu misina kopuk!
Bir çift görüyorum ileride, mutlu;
Adı gök birinin, diğeri bulutlu.
Yerdeki bu insancıklar sizi unuttu.
Beni nedense bilinmez bir hüzün tuttu.
Güvenmiyorsan bir kere,
Ne kadar denersen dene,
Sözleri kendi hislerine denk değilse
Ve sana içtenmiş gibi gülümsese
İnanmadım diyeceksen bile
Kalbi kırılmasın yeter ki onu üzme.
"Vakti gelince gider her gelen
Sen olabildiğince gülüp eğlen!"
Diyor, insanlar bana
Ama söylesene şunu da:
Gözyaşlarını sildiklerim beni ne zaman sevecekler.
