mezarlar arasında yürüdüm bugün. ağaçların gölge ettiği bir yolda güneşin inatla parladığı bir günde mezarlar arasında yürüdüm bugün. kıskandım her birini. toprağın altında yatan her bir insanı. acılarını, sevinçlerini, aşklarını, öfkelerini, hayallerini, sırlarını. ölümlerini kıskandım. yaşayamadığım bu hayatı yaşamış ve bitirmiş olanları kıskandım. utanmazca, şımarıkça, çaresizce bir avuç toprağı kıskandım. neden bir yerim yok bu dünyada. neden üstümde çiçekler açmaz, otlar yeşermez. neden kabul etmez beni toprak. neden ruhu teslim etmek gerekir bir avuç toprak uğruna.
