Derler ki
Cemal Süreya
Tomris Uyar ile ayrılınca
“bir daha sana yazmayacağım” demiş
Belki de bazı şeyler
söylenmediğinde daha değerliydi.
Ama en büyük günah merak değilmiş gibi
ben hep sordum.
Neden yıldızlarımız buluşmuştu mesela?
Neden seni sevmiştim?
Neden sana yazmıştım?
Neden
neden
neden
neden...
Görüyorsun ya nedensizdi.
Ve biraz da sensizdi.
Çünkü belki de bazı şeyleri bilmek
en başından beri imkansızdı.
Peki bütün bu ihtimallerde yaşamak
seni sevmenin bir parçası mıydı?
Bilmiyorum.
Şimdilerde sadece
dersimi almamış gibi
cevapsız sorularıma yenilerini ekliyorum.
Hem kim bilir,
belki bir gün yaşadığım ihtimaller gerçek olurdu.
Belki bir gün
sen de beni nedensizce arardın bu şehirde,
yine yıldızlarımız buluşurdu.
Bu sefer sen sorardın.
Neden yıldızlarımız buluşmuştu?
Neden sevmiştik?
Neden birbirimizi birbirimizde bulmuştuk?
Neden
neden
neden
neden...
Ama en başından beri
hatamızın soru sormak olduğunu anlasaydım eğer,
sadece şunları derdim:
Yıldızlarımız buluştu.
Sevdik.
Hem de çok.
Nedensiz.
Sonra gülümserdim.
Şehrin kalabalığında zaman dururdu.
Işıklar dururdu.
Sana sarılırdım.
Sen gülümserdin.
Nedensiz.
Bir şey de demezdik artık.
Yazıp da çizmezdik.
Belki de bazı şeyler
söylenmediğinde hep daha değerliydi.
