Etrafımda şikayet eden insanlara başımı kaldırıp bakıyorum
Yolun sonunda görünen ışığa ulaşmak için, zorlandıklarını anlatıyorlar bana
Oysa yoktu benim yolumun sonunda beni bekleyen ışık
Üstelik, daha henüz yoldayken; etrafımda maskelerinin ardına gizlemiş düşmanlarım vardı
Dizlerim yara bere içinde,
Avuç içlerim paramparça
Son bir kuvvet, hadi toparla kendini
Karanlıkla savaş
Var et kendini!
‘’Düşsem de önemli değil’’ dedim kendime
‘’Kimse sana inanmasa da önemli değil’’
Şimdi bana diyorlar ki;
Beni içine çeken karanlığı da yaratan bizzat benmişim
Kendi zihnimde yarattıklarıma esirmişim meğer
Şimdi bana diyorlar ki;
‘’Senin zihnininden tam altı saniye evvel karar verildi kim olacağın’’
Öyleyse neyim ben?
Bir piyon mu?
Tutsak mı?
Bir oyuncak mıyım Tanrının elinde oynadığı?
Herkes konuşuyor
Herkes kendinden emin
Yüreğim fısıldıyor
Yüreğim de kendinden emin
Beyaz mıyım siyah olan mı
Sanırım kırgın olanım ben
İnsan yaptığı zaman kötülüğü
Bilmez mi canını yaktığı yine kendidir?
Bilmez mi döngüyü sağlayanın esasında tek bir ruh olduğunu
Bilmez mi özlemini duyduğu cenneti yaratmanın bizzat kendi elinde olduğunu
Unuttuk
Bilmek için renkleri
Hatırlamak için kendimizi
