nefret

aramıza giren soğukluğu hissettiğimde;

bizim için içimde büyüttüğüm,

her daim bahar tuttuğum,

o kocaman orman yandı.

ardından dumanla doldu hayallerim.

artık içtiğim o zıkkım değil,

aşkımın dumanı çürütecek ciğerlerimi.

yavaş yavaş yok olacağım

sen de izleyeceksin beni,

uzaktan, uzaktan..

senden nefret ediyorum!

içimdeki umutları en başında,

tek seferde söküp atmadığın için.

her düştüğümde kaldırdığın,

her kalktığımda düşürdüğün için.

anlıyor musun içim acıyor ;

senden bu kadar nefret ettiğim,

ve seni böylesine sevdiğim için.

ve kendimden de nefret ediyorum!

her adımına koştuğum,

her hatanı sevdiğim için.

umudumu belki bir gün diyerek,

yıllarca sakladığım için.

seni tanrım yaptığım için..

artık gerçekten bilmiyorum,

kırgınlığımı örtebilir mi aşk.

bilemiyorum seni sevmek,

yetebilir mi yaşamama,

sen beni her an öldürürken..