teorik ve pratik çatışıyor zihnimin arka planında
ayrılıklarda, ölüm gibi bir şey hissettiriyor aslında
kimse ölmüyor ama ölüm gibi bir şey oluyor aslında
sen mümkünse ölme! bir beyaz tokan, intiharla bağdaşlaşmış mektupların çıkıyor dolabımın arka raflarında
sonra çok üzülüyorum arkandan
kendime prensip edindim, müezzinden önce uyanıyorum mesela
mideme scotch'tan başka bir şey değmiyor sabah ezanından sonra
sen olsan yatağımda yüzüstü yatar seyre dalardın, okşardın saçlarımı ellerinle
sarhoşluk getirirdi vücudumun her zerresine
bu sıralar bak aynı sen gibi oldu yatağım
hatta yatağıma gelen orospulardan daha fazla orospu oldu yatağım
bak aynı sen gibi...
yazıyorum bu sıralar "var olmak, algılamaktır" diyor bir büyüğüm ufak bir ilgi kırıntısı için yazıyorum
sonra yazmak hakkında: o kadar karın ağrısını çekerken... neyse susacağım. bahsetmeyeceğim nöbetlerimden
ne önemi kaldı yazmanın sancıları sanat adı altında birleştirip bir orospu çocuğunu betimledikten sonra
ileride çocuklarıma öğütlerim belki
ailesinde sevgiyi hak etmemiş bir kadını sevmeyin diye
"sonuçta aile güzel bir hayaldir"
