Kahır bardağımı kaldırdım yalnızlığıma

İçiyorum sensizliğime geceleri

Sonra döndüm durdum boş duvarlara

Nemliydi hep köşeleri


Sabaha vardı keder treni

Vagonlarında hüzün heceleri

Sonra döndüm durdum bir ileri bir geri

Raylarında hep ağıt sesleri


Soldu içimde umut çiçeği

Gelip çattı hazan mevsimi

Sonra aradım durdum hep seni, seni

Nerede acep ölüm meleği?