Nevbahar saçlarını uzatmış,

Yalnızlığı da pek sever uzaklarda.

Mâkes hanımla kardeş Nevbahar.

Nevbahar bir gün dayanamamış,

Sabahın ilk saatlerinde çıkmış cama,

Basıvermiş çığlığı.

"Bu dünya çok geldi ömrüme,

Yoksa ömrümü çok mu görürsün ömrüne"

Canhıraş çığlıklar koyuvermiş bu cihana. 

Nevbahar, Mâkes'in sesine uyanmış.

Mâkes'in kesik biletleri çok gelmiş ona.

Mâkes'in düşüncelerinin ağırlığını taşıyamamış.

Ah Nevbahar! Ah Mâkes!

Siz mi yoksa ben mi acı çekiyorum bu satırlarda?

Satır uçlarında cesedimi bıraktım,

Ve yalvardım dünyaya!

Nevbahar ve Mâkes'i bir kez olsun görebileyim diye! 

Dünya izin vermedi bu isteğime!

Yalvardım, duyulmadı. 

Dayanamadım ben bu âlemin yokluğuna.

Ademden oluşmuştum ben evet.

Mâkes hanım gibi ölmeyi denemek istedim,

Denedim aslında ama satır uçlarına cesedimi bırakamadım.

Bu kadar cesareti kendimde bulamadım.