Ölür gibi oldum geçenlerde
Anlayamadım neydi burnuma gelen koku
Cehennem mi? Ağır ve acı kokar muhtemelen
O değildi
Cennet mi? Hafif ve şekerlidir
O da değildi
Araf mı yoksa? Karmakarışık mayhoştur burun sızlatır
O hiç değildi
Köşede duran tek dal gülün kokusu mu?
Eğilip koklamamıştım bir kere bile
Huzurdu belki bu
Bir bilmediğim onun kokusu vardı
Ya da pişmanlık ama o olsa kesin bilirdim,
Silinmez kokusu burnumdan onun
Ama dur
Bir tek kokusu kaldı demiştim ben de
Yoksa ölümden uzak kalayım diye
Kokunu mu bahane etti dünya bana
O bile öğrenmiş sayende nasıl çeleceğini aklımı
Utandım ama kokunu tanıyamadığıma
Sonra birden Azrail belirdi ortada
Sevdiğinin kokusu ölümü bile yumuşatır
dedi bu fani dünyada
Almadan gitti canımı
Ben zaten ölüymüşüm senden uzakta
Bir de kokunu tanıyamamanın yükü vardı şimdi sırtımda
Suçlu ben miydim unutan, yoksa o muydu en uzaklara kaçan.
