uzak bir şehrin, uzak bir denizindesin

seni görmedim, bilmedim, tanıyamadım

ama nasıl oldu ruhum birden

tam yanında durdu

ufuk çizgisine baktı seninle

omzuna hafifçe başını koydu

sevgi gördü senden,

hem de hiç dilenmeden

nasıl oldu bunca uzaklıktan bile

gözlerim seninkilere değdi bir an

korkup kaçtım şimdiye dek

yaşadıklarım bir bıçak gibi saplandı göğsüme

ders aldım dediysem de inanma

aynı yola bin kez çıktım hiç usanmadan

şimdi aynı yolun aynı köşesinde sana denk geldim

bir maviliğin ortasında duruyordun

kendi halinde ve bir o kadar ilişikli her şeyle

nasıl oldu ben senin tüm yönlerini gördüm bir gecede

ay parlak ve yıldızlar sade

şehir bir telaşın içinde

sen o şehirde yoksun

bir maviliğin ortasında duruyorsun.